Bauhaus Werkplaats Museum Dornburg

November tot maart:
Woensdag - Zondag: 10:00 - 16:00 uur

April tot oktober:
Dinsdag - Zondag: 10:00 - 17:00 uur

• Slecht weer aanbod
• voor alle weersomstandigheden
• voor schoolklassen
• voor gezinnen
• voor individuele gasten
• Geschikt voor senioren
• voor kinderen (3-6 jaar)
• voor kinderen (6-10 jaar)
• voor kinderen (vanaf 10 jaar)

• Duits
• Engels

• Contante betaling
• Bankoverschrijving

• Kinderhoek (binnen)
• WC-installatie
• Barrièrevrije WC

Normale prijs: 6,00€
Gereduceerd: 4,00€

Combiticket (Bauhaus-werkplaatsmuseum Dornburg, Dornburgs Kastelen- & Keramiekmuseum Bürgel) :
Normale prijs: 10,00€
Gereduceerd: 7,00€

Rondleiding met gids: 40,00€
(alleen mogelijk na voorafgaande inschrijving!)

Let op: directe toegang via de Jenaer Straße (afslag Bundesstraße 88 in de Saalevallei) is alleen mogelijk voor voertuigen met een maximaal toegestaan totaalgewicht van 3,5t. Grotere (tour)bussen moeten de volgende routes gebruiken, afhankelijk van de rijrichting: - Vanuit Jena/Weimar: op de B7 tot Isserstedt, dan afslaan richting Apolda en via Vierzehnheiligen, Krippendorf, Altengönna, Lehesten, Nerkewitz, Stiebritz, Zimmern naar Dornburg.
- Vanaf de B88 vanuit Camburg via de bewegwijzerde omweg Direct voor het museum en op het marktplein, dat niet ver weg is, zijn voldoende parkeermogelijkheden voor auto's en ook voor grotere (tour)bussen.
Met de trein is het mogelijk om vanuit beide richtingen (Jena/Naumburg) naar de halte Dornburg (Saale) te reizen, waarna een wandeling van 20 minuten (met enkele treden) over het bewegwijzerde pad tot aan de Dornburgse kastelen aan te bevelen is. Bovendien lopen de Saale-Horizontale (wandelroute) en het Saale-fietspad door het dorp Dornburg.

Opmerking: voor bussen is de keerlus op de markt

Sinds 2010 zet de Förderkreis Keramik-Museum Bürgel und Dornburger Keramik-Werkstatt e.V. zich samen met vele partners en sympathisanten in voor het doel om de ambachtelijke keramiekproductie in Dornburg duurzaam veilig te stellen, de traditie op de oorspronkelijke locatie te behouden en aan het publiek bekend te maken. Het historische gedeelte van de werkplaats, met de twee grote zalen van de voormalige stallen van het Groothertogelijk Paleis, is toegankelijk gemaakt in het kader van een uitgebreide museale inrichting - uiteraard altijd onder het motto: behoud van de authentieke sfeer van de werkplaats!

Bovendien wordt de hele geschiedenis van de verschillende gebruiksperioden van de werkplaats in de moderne museumuitbreiding geïllustreerd aan de hand van een hele rijkdom aan keramische vaten, maar ook schilderachtige werken en historische documenten. In chronologische volgorde kan de bezoeker zijn eigen ontdekkingsreis beginnen door de geschiedenis van het aardewerk in Dornburg, dat naast de periode van gebruik door het Staats Bauhaus Weimar nog veel meer te bieden heeft!

Toen Walter Gropius, oprichter en directeur van het Bauhaus in Weimar, in 1920 de keramiekwerkplaats van zijn kunst- en designschool in het afgelegen Dornburg in de Saale oprichtte, creëerde hij een heel bijzondere werkplek. De omstandigheden rond 1920 waren nog armer, nog benauwder, nog moeilijker dan in de vestigingsplaats van het Bauhaus, 30 km verderop. En toch, misschien juist door de eenvoud en de nabijheid van de natuur, ontplooide zich hier een onvergelijkbare creativiteit. Het nieuwe museum van de Bauhaus-werkplaats wil de aura van deze plek vangen en het creatieve werk en de levensomstandigheden van de hier werkzame studenten, meesters en keramisten inzichtelijk maken. U krijgt een levendige indruk van de werksfeer van de voormalige Bauhaus-pottenbakkerij door de twee authentieke workshopruimten, waarin de originele inventaris nog te vinden is. Tot de bijzondere gereedschappen van het traditionele ambacht, die ook een technisch monument zijn, behoren de nog functionerende gipsdraaischijf uit de jaren 1920, waarop Otto Lindig en Theodor Bogler ooit hun stijlbepalende ontwerpen voor voorraadpotten, potten en schalen creëerden, die soms nu nog worden gemaakt, of de eveneens intacte kleipreparatie-installatie uit de begintijd van de werkplaats, die tijdens rondleidingen voor demonstratiedoeleinden kan worden aangezet. Beide werktuigen symboliseren niet alleen de hoge kwaliteit van het hier vervaardigde aardewerk, maar ook de duurzaamheid van de hier in Thüringen geïnstitutionaliseerde pottenbakkerstraditie. Bovendien wordt in het nieuw toegevoegde tentoonstellingscomplex van het museum de gehele geschiedenis van de werkplaats op diachrone wijze gepresenteerd aan de hand van een overvloed aan keramische voorwerpen uit de desbetreffende werkplaatsperiode, divers fotomateriaal, tekeningen, schetsen en schilderijen, alsmede historische documenten, op zeer levendige wijze. Bijzonder indrukwekkend is de artistieke verscheidenheid van de persoonlijkheden die hier ooit werkten, variërend van schetsmatige ontwerpen en karikaturale tekeningen van Gerhard Marcks tot een indrukwekkend olieverfschilderij van de begaafde Bauhaus-student Johannes Driesch en de beroemde houtsnede anus van Wilhelm Löber en zijn "Badende Bauhäusler". Dat het universele artistieke opvoedingsideaal van het Bauhaus letterlijk in de "opleidingswieg" van de studenten van deze uitzonderlijke school werd gelegd, wordt juist door deze werken op indrukwekkende wijze aangetoond. Ook de daaropvolgende periode van gebruik van de keramiekwerkplaats door Otto Lindig wordt geïllustreerd door omvangrijke tentoonstellingsstukken en persoonlijke documenten. Een daarvan is de Grand Prix vaas van Otto Lindig, die tot in de perfectie werd vervaardigd en die Lindig internationale erkenning en succes zou bezorgen op de Wereldtentoonstelling van 1937 in Parijs. De stukken, die soms zo ingewikkeld gedraaid en gevormd zijn tot in het kleinste detail, en die niet zelden de indruk van gegoten porselein wekken, demonstreren het meesterlijk beheerste ambacht van de pottenbakkersicoon en zijn leerlingen, zoals Liebfriede Bernstiel, Walburga Külz en Johannes Leßmann, die in de jaren die volgden waarschijnlijk de meest gerenommeerde keramisten van de twintigste eeuw in de Duitstalige wereld werden. De periode waarin de keramiekwerkplaats Dornbug door Heiner Hans Körting werd gebruikt, die waarschijnlijk op het tijdperk Lindig volgde, vertegenwoordigt echter het langste ononderbroken bezit van het aardewerk in de meer dan 40 jaar van zijn bestaan. In de loop van de bijna vijf decennia van de werkplaats Körting, gevolgd door nog eens bijna 20 jaar voortzetting door de jongste zoon Ulrich Körting, ontstond in Dornburg een derde fase die voor de geschiedenis van de keramiek van grote betekenis was, zowel voor de plaats Dornburg als voor de regio's van het Thüringer pottenbakkerslandschap die zich daarbuiten uitstrekten. Deze voor de geschiedenis van de plaats zo belangrijke periode van activiteit en werk van de familie Körting wordt ook in ons museum belichaamd door vele opmerkelijke voorwerpen en toont de bezoeker het even rijke als gevarieerde aanbod van de afzonderlijke familieleden. Naast de waarschijnlijk bekendste ontwerpen van verschillende vazen met aardkleurige ingekraste en ingekerfde versieringen en varianten met dierenfiguren, toont het museum ook het sculpturaal-schilderkunstige oeuvre van Heiner Hans en Lisa Körting, dat onder andere te vinden is in seizoensgebonden muurschilderingen, talrijke dier- en natuurtekeningen of grotere, abstract aandoende mozaïeken op vuurklei platen. Natuurlijk zijn ook de meer recente werken van de nog steeds actieve meester-pottenbakker Ulrich Körting te bewonderen, die op zijn beurt naast de keramische erfenis van zijn vader, die hij vooral met de populaire uilen met draaibare koppen heeft voortgezet, een geheel eigen stijl heeft ontwikkeld en bijvoorbeeld met gekleurde klei en gebroken, objectgebonden werken nieuwe variaties en interpretaties van de Körting-keramiek biedt.